WYCIECZKA NA DOLNY ŚLĄSK

Rano, w sobotę 13 kwietnia, 34 osoby udały się autokarem na Dolny Śląsk, aby zwiedzić miejsca ważne dla historii Kościoła Ewangelickiego, aby zobaczyć wspaniałe zabytki.

Pierwszą świątynią, którą odwiedziliśmy był Kościół Pokoju w Świdnicy Śląskiej. Zbudowany w 1657r. w stylu barokowym, z nietrwałych materiałów: drewna, gliny i słomy, poza murami miasta, bez wieży i dzwonów. Pomieścił 7.500 osób. Ówczesny właściciel zamku Książ Hans Heinrich I von Hochberg ofiarował 2/3 drewna potrzebnego do wzniesienia tego kościoła, który od 13 grudnia 2001 r. znajduje się na liście Światowego Dziedzictwa Kulturowego UNESCO. Po kościele oprowadzała nas Pani Lucyna Żak.

Ze Świdnicy udaliśmy się prosto do pobliskiej Krzyżowej. To mała wioska, lecz znana jest z działań na rzecz pojednania między narodami „Fundacji Krzyżowa”. Majątek ziemski w Krzyżowej dawniej należał do ewangelickiej rodziny von Moltke. Z inicjatywy hrabiego Helmuta Jamesa von Moltke i Petera Yorka von Wartenburga w 1940r. powstała tam grupa „Krąg z Krzyżowej”. Hrabia Helmut James von Moltke sformułował programowy dokument o państwie. Mówi on o rozwinięciu modelu przyszłej formy państwa i nowego ładu po upadku dyktatury Hitlera. Grupa około 20 osób spotykała się i rozmawiała o prawach człowieka, o odbudowie państwa, o roli Kościołów. W styczniu 1944r. von Moltke został aresztowany przez Gestapo i zgładzony. Podobny los spotkał pozostałe osoby „Kręgu z Krzyżowej”.

Dnia 12.XI.1989r. w byłym majątku rodziny von Moltke odbyło się „nabożeństwo pojednania” z udziałem premiera Tadeusza Mazowieckiego i kanclerza Helmuta Kohla. Wydarzenie to było impulsem do powstania Międzynarodowego Centrum Konferencyjnego „Krzyżowa”.

Po obiedzie i zwiedzeniu z przewodnikiem XVIII w. pałacu, poznając ważne wydarzenia, które mają doniosły wpływ na obecną współpracę Kościołów i narodów Europy, udaliśmy się w dalszą drogę do zamku Książ. Zamek ten jest trzeci co do wielkości po Malborku i Wawelu, oraz jednym z najpiękniejszych zamków w Polsce. Zamek Książ należał do ewangelickiej rodziny książęcej von Hochberg. Ostatni właściciel zamku Jan Henryk XV Hochberg von Pless (1861-1938) był dziedzicem ogromnej fortuny m. in. zamki w Książu, Wałbrzychu i Pszczynie, 13 kopalń węgla kamiennego, elektrownie, koksownie, kamieniołomy, uzdrowisko Szczawno Zdrój, browar w Tychach.

Wieczorem dotarliśmy do Karpacza, gdzie w restauracji Tempo czekała na nas kolacja i nocleg w domu gościnnym „Smrek” należącym do Parafii Wang. W niedzielę po śniadaniu udaliśmy się do kościoła na nabożeństwo, w czasie którego ks. Jan Raszyk przekazał słowa pozdrowienia od Parafii w Jastrzębiu-Zdroju. Romański kościół WANG powstał ok. 1200 r. nad norweskim fiordem Valdres, w wiosce Vang. Hrabina Johanna Juliana Friederike von Reden z Bukowca, dzięki pomocy króla pruskiego Fryderyka Wilhelma IV Hohenzollern sprowadziła świątynię do Karpacza Górnego. Dnia 28 lipca 1844 r. dokonano uroczystej rekonsekracji świątyni, która teraz budzi zachwyt wszystkich zwiedzających.
Po nabożeństwie ks. radca Edwin Pech, miejscowy proboszcz, oprowadził nas wokół kościoła, zapoznając nie tylko z niezwykłą historią ale także obecnymi formami pracy parafialnej.

Z Karpacza udaliśmy się do Cieplic, dzielnicy Jeleniej Góry, aby zwiedzić miejscowy ewangelicki kościół Zbawiciela, starówkę i odrestaurowany park. Oprowadzał nas ksiądz proboszcz Sebastian Kozieł, któremu towarzyszyła małżonka i syn.

Słoneczna, ciepła pogoda zachęcała nas do dalszej drogi. Autokarem udaliśmy się do Jawora niedaleko Legnicy, aby zobaczyć pięknie odremontowany kościół Pokoju. Wysłuchaliśmy informacji o tym pięknym zabytku wpisanym także na listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego UNESCO.

Po zwiedzeniu i zrobieniu pamiątkowych zdjęć, kierowca autobusu miał przygotowaną dla nas kawę. Do kawy były także smakowite śląskie kołacze.
A że było po godzinie 17.00 udaliśmy się w drogę powrotną do domu.

Podczas wycieczki świeciło nam słońce, tak bardzo upragnione, oczekiwane po długiej i ponurej zimie. Ta piękna pogoda, wspaniałe zabytki, spotkanie z bogatą historią naszego Kościoła, poznanie dokonań wybitnych ewangelików, spotkanie osób dzisiaj angażujących się w ewangelizację, misję i diakonię oraz wspólne rozmowy, stwarzały niezapomnianą atmosferę, oraz skłaniały do refleksji: powinniśmy dziękować Bogu, że w przeszłości miał w opiece nasz Kościół, a teraz my powinniśmy wykorzystać dane nam możliwości i okazje do gorliwej służby Zbawicielowi, Kościołowi i tym, którzy nas otaczają.